Απόσπασμα από το βιβλίο του Roger Woolger, Ph.D., “Θεραπεύοντας τις Περασμένες Ζωής της Ψυχής” | Σειρά Υπερπροσωπικά Πεδία
ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ;
- Αντιλαμβανόμαστε το θάνατο, την μετάβαση και την μετενσάρκωση σήμερα πιο βαθιά από ποτέ, χάρη στην ανεκτίμητη εργασία που έχει γίνει σε μια μεγάλη ποικιλία παραδόσεων. Στα νοσοκομεία, η εργασία της κοινωνικής πρόνοιας μας βοήθησε να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε το θάνατο χωρίς άρνηση. Τα κείμενα των πρωτοπόρων όπως ο Ράιμοντ Μούντι, ο Κένεθ Ρινγκ και η Ελίζαμπεθ Κούμπλερ-Ρος, μας έχουν δώσει μια αξιοσημείωτη πρόγευση για το τι μας περιμένει στην άλλη πλευρά. Σε αυτές τις σημαντικές καταγραφές Επιθανάτιων Εμπειριών, άνθρωποι που είχαν πεθάνει κλινικά αλλά επέστρεψαν στη ζωή και διηγήθηκαν την ιστορία τους, αναφέρουν ότι πέρασαν μέσα από τούνελ σε ένα κόσμο φωτός, όπου μπορεί να είχαν συγκλονιστικές ανασκοπήσεις της ζωής τους στη γη, να συνάντησαν πνεύματα προγόνων ή άλλες φωτεινές οντότητες ή να οδηγήθηκαν σε καταπληκτικά ταξίδια στο σύμπαν. Τελικά επιστρέφουν στο σώμα τους, συνήθως με πολύ πόνο, αλλά οι πεποιθήσεις τους, η συνειδητότητά τους και οι συμπεριφορές τους απέναντι σε θέματα ζωής και θανάτου, έχουν αλλάξει οριστικά. Περιπτώσεις αναδρομών σε περασμένες ζωές, περιλαμβανομένων και εκείνων που είναι καταχωρημένες στο δικό μου αρχείο, καταγράφουν εντυπωσιακά παρόμοιες εμπειρίες μετάβασης πέρα από το θάνατο, με ανασκοπήσεις της ζωής στη γη, συναντήσεις με πνεύματα και οδηγούς και ταξίδια σε άλλες διαστάσεις.
- Μετά την καθοδήγηση ή την παρακολούθηση πολύ μεγάλου αριθμού αναδρομών, παρατήρησα ότι, σε γενικές γραμμές, υπάρχουν τρεις πιθανές καταστάσεις στις οποίες μπορεί να βρεθεί το ανθρώπινο πνεύμα ή η ψυχή μετά την αναχώρησή της από το σώμα:
-
- Προσκόλληση στη γη: Το πνεύμα που αναχωρεί παραμένει προσκολλημένο στη γη, είτε σε σταθερό μέρος, είτε περιπλανώμενο, χωρίς να έχει επίγνωση ότι η γήινη ζωή του τελείωσε.
- Ανολοκλήρωτη ή προβληματική κατάσταση: Το πνεύμα μεταβαίνει σε ένα ανώτερο μεταθανάτιο βασίλειο, αλλά βρίσκεται σε μια κατάσταση σύγχυσης, διατηρώντας ακόμα εμμονές σχετικές με τη ζωή που μόλις τελείωσε. Αν αυτή η σύγχυση δεν ξεκαθαρίσει (και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ξεκαθαρίζει) ανακυκλώνεται σε μια επόμενη ενσάρκωση.
- Ολοκληρωμένη ή φωτισμένη κατάσταση: Το πνεύμα έχει απελευθερωθεί πλήρως από το βάρος των γήινων μνημών και μεταβαίνει ειρηνικά σε ένα ακόμα ανώτερο επίπεδο, ένα βασίλειο αγνού φωτός.
- Το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας μου σαν θεραπευτής που εργάζεται με περασμένες ζωές, αφορά φυσικά τις δύο πρώτες από τις παραπάνω κατηγορίες, απλά επειδή οι τραυματικές και τραγικές ιστορίες, με τους φόβους, τις αποτυχίες και τις προσκολλήσεις τους, μας δείχνουν ακριβώς πού και πώς εγκαταστάθηκαν οι καρμικές εμπλοκές και πώς μας ταλαιπωρούν ακόμα σήμερα. Η δική σας εργασία αναδρομής, με χρήση των ασκήσεων από το CD που έχει ηχογραφηθεί και στα ελληνικά, αφορά τη δεύτερη κατηγορία, καθόσον εξετάζετε τις μεταβάσεις σας ανάμεσα στις ζωές και τα σύνδρομα που έχετε μεταφέρει μαζί σας στον παρόντα χρόνο.
- Για να βαθύνουμε ακόμη περισσότερο την κατανόησή μας για την μετάβαση της ψυχής, μπορούμε να μελετήσουμε τη σοφία της Θιβετανικής Βουδιστικής Παράδοσης και τους δασκάλους της στην Δύση. Σύμφωνα με τη Θιβετανική άποψη, το μετά θάνατον βασίλειο – που αποκαλείται μπάρντο (στην κυριολεξία «αυτό που υπάρχει μεταξύ»), ένα ενδιάμεσο βασίλειο μεταξύ των ζωών – είναι ένας πραγματικός τόπος. Η Θιβετανική παράδοση διδάσκει πως όταν το πνεύμα εγκαταλείπει το σώμα, περνάει κάποιο χρόνο σε αυτό το ενδιάμεσο βασίλειο και βιώνει μια σειρά από εμπειρίες, εν μέρει για να βοηθηθεί να αφήσει πίσω του τη ζωή που μόλις πέρασε και εν μέρει για να προετοιμαστεί με τον ιδανικότερο τρόπο για να εξελιχθεί σε «ολοκληρωμένο» ή «φωτισμένο» και να εγκαταλείψει οριστικά το γήινο επίπεδο. Το πνεύμα μπορεί να έρθει αντιμέτωπο με όντα, οντότητες ή ενέργειες που καθρεφτίζουν τα ανολοκλήρωτα ψυχολογικά προβλήματα του προσώπου που πέθανε. Εάν η συνειδητότητά του δεν μπορέσει να αφομοιώσει αυτές τις δύσκολες δυνάμεις με τις οποίες έρχεται σε επαφή και να απελευθερωθεί, γυρίζει στη γη και γεννιέται ξανά. Αυτό που είναι εκπληκτικό στις Θιβετανικές διδασκαλίες, είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται η συνειδητότητα μετά τον θάνατο, δηλαδή σαν μια εντελώς ανθρώπινη συνειδητότητα όπως όταν ήταν ακόμα στη γη, μέσα σε κάποιο σώμα. Ο Σόγκιαλ Ρινπόσε τον συνοψίζει σε μια αξιοσημείωτη πρόταση: «Ο Θιβετανικός Βουδισμός μας άφησε την επαναστατική επίγνωση ότι η γέννηση και ο θάνατος είναι και τα δύο στο μυαλό μας και πουθενά αλλού». Τελικά, είτε είσαι μέσα σε ένα σώμα είτε εκτός σώματος, ο νους παραμένει ίδιος.
- Η γέννηση και ο θάνατος, είναι λοιπόν μέρη ενός βαθύτερου συνεχούς κύκλου. Η εξαιρετική εργασία του ψυχολόγου Στανισλάβ Γκροφ και άλλων, πάνω στην ενδομητριακή αναδρομή αποκαλύπτει ότι, όταν το έμβρυο πλησιάζει τη στιγμή της γέννησης και η συμπίεση που υφίσταται μέσα στη μήτρα γίνεται μεγαλύτερη, ανακαλούνται σκοτεινές και επίπονες μνήμες, μνήμες διαμελισμού, σταύρωσης, καύσης, σύνθλιψης και κάθε είδους φρικτού θανάτου. Η ίδια η φυσική οδός της γέννησης είναι ένας κατοπτρισμός του τούνελ μέσα από το οποίο ταξιδεύει η ψυχή όταν εγκαταλείπει το σώμα. Η επιστροφή στο σώμα είναι ένα αντίστροφο τούνελ που προκαλεί πόνο. Στο βιβλίο μου Other Lives, Other Selves, αναφέρω πως ο θάνατος, η γέννηση και το βασίλειο μεταξύ αποτελούν μια ανακυκλούμενη σειρά διαδικασιών την οποία ακολουθούμε.
Ο τρόπος που ερχόμαστε στη ζωή, συχνά αντικατοπτρίζει τον τρόπο που πεθάναμε σε μια περασμένη ζωή.
Δείτε το Βιβλίο & CD > “Θεραπεύοντας τις Περασμένες Ζωής της Ψυχής”
